De animalibus minutissimis (3): salvat omnia qui creavit omnia

Videte tamen, cum sit magna res sanitas, quomodo eam [deus] det et bonis et malis, et blasphematoribus suis et laudatoribus suis. Et quid dicam? Utrique homines sunt. Omni pecore melior est et malus homo. Dat sanitatem etiam iumentis et draconibus, usque ad muscas et vermiculos donat sanitatem; et salvat omnia qui creavit omnia. Ut ergo alia omittamus; quia nihil melius invenimus quam est sanitas: non solum eam dat Deus hominibus, sed et pecoribus, sicut dicit Psalmus: Homines et iumenta salvos facies, Domine; sicut multiplicata est misericordia tua, Deus (Ps. xxxv.8/xxxvi.7-8). Sic enim es, quia Deus es; ut bonitas tua non remaneat in summis, et deserat infima. Pervenit ab Angelis usque ad extrema et minuta animalia. Pervenit enim a fine usque in finem pertendens fortiter sapientia, et disponit omnia suaviter (Sap. viii.1) : et in ipsa dispositione suavitatis eius, suavis est omnibus sanitas. Sermo 255.3.3
Ne quis autem Augustinum credat eius animi fuisse cuius sint quidam, scilicet deum non solum hominibus sed etiam bestiis donum dedisse vitae aeternae, alio loco ipse episcopus, de eodem versu psalmi xxxv docens, obiter addidit temporalem esse salutem iumentorum: 
Homines et iumenta salvos facies, Domine; sicut multiplicata est misericordia tua, Deus. Quia dixit, Misericordia tua in coelo; ut et in terra esse sciatur, ait, Homines et iumenta salvos facies, Domine; sicut multiplicata est misericordia tua, Deus. Magna est misericordia tua, et multiplex misericordia tua, Deus: et hanc das et hominibus et iumentis. Salus enim hominum a quo? A Deo. Numquid salus iumentorum a Deo non est? Qui enim fecit hominem, ipse fecit et iumenta; qui utrumque fecit, utrumque salvat: sed salus iumentorum temporalis est. Sunt autem qui pro magno hoc petunt a Deo quod dedit iumentis. Multiplicata est misericordia tua, Deus, ut non solum hominibus, sed et iumentis detur, quae datur hominibus, ista carnalis et temporalis salus.
Enarrationes in Psalmos 35.11.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Ephata

  Ephata by Evan Smith My grandmother died and the world slowly fell empty, not of people, but of a song. Her song. She did not sing to me; it wasn’t her singing that drifted away, but a song I didn’t know I’d been hearing all my life, and when she left, I heard it as it died. I was thinking a lot about song when she died. I had just learned of the Mambai of Indonesia and their two forms of ritual song: keo and beha. In keo, they make a lot of noise; in beha, there is none. Keo is their gift to the world, which in their accounting, is silent: birds do not make music, nor does the wind in the trees. The Mambai impress the silent world with voice through keo, and the world gives them life in return. Their rituals, their places of song, show them as part of the working of nature, the spontaneous processes that require no human guidance. Without keo, they have no life, and with it, their place in the world becomes natural. The Mambai have remembered something that mechanized modernity ...
Read more

Formica

Vide formicam Dei: surgit quotidie, currit ad ecclesiam Dei, orat, audit lectionem, hymnum cantat, ruminat quod audivit, apud se cogitat, recondit intus grana collecta de area.   Enarratio in Ps. Sermo ad Plebem. 66.3
Read more

Dracones

Laudate Dominum de terra, dracones et omnes abyssi.  Dracones circa aquam versantur, de speluncis procedunt, feruntur in aera; concitatur propter eos aer: magna quaedam sunt animantia dracones, maiora non sunt super terram. Propterea inde coepit dicere:  Dracones et omnes abyssi.  Sunt autem speluncae aquarum latentium, unde fontes, unde flumina procedunt; et alia procedunt, ut fluant super terram, alia occulte subter eunt: et totum hoc, atque omnis ista humida natura aquarum, simul cum mari et isto infimo aere, abyssus vel abyssi vocantur, ubi vivunt dracones et laudant Deum. (Enarratio in psalmum 148.9)
Read more