De voluptatibus (2)



Magister: Non usquequaque, [mi discipule], absurda est responsio tua*; et quibusdam doctis visum hoc esse non nego. Sed ego consulens Libros, quos nulla antecellit auctoritas, ita invenio dictum esse: Gustate et videte, quoniam suavis est Dominus (Psal. XXXIII, 9). Quod apostolus etiam Petrus sic interposuit: Si tamen gustastis, quoniam suavis est Dominus (I Petr. II, 3). Hoc esse arbitror quod agitur in his virtutibus quae ipsa conversione animam purgant. Non enim amor temporalium rerum expugnaretur, nisi aliqua suavitate aeternarum. Ubi autem ventum fuerit ad illud quod canitur: Filii autem hominum sub tegmine alarum tuarum sperabunt; inebriabuntur ab ubertate domus tuae, et torrente voluptatis tuae potabis eos; quoniam apud te est fons vitae (Psal. XXXV, 8-10): non iam gustatu suavem fore Dominum dicit; sed vides quae inundatio et affluentia praedicetur fontis aeterni; quam etiam ebrietas quaedam consequitur: quo nomine mihi videtur mirabiliter significari oblivio illa saecularium vanitatum atque phantasmatum. Contexit deinde cetera, et dicit: In lumine tuo videbimus lumen. Praetende misericordiam tuam scientibus te (ibid. 10-11). In lumine, scilicet in Christo accipiendum, qui Sapientia Dei est, et lumen toties appellatur. Ubi ergo dicitur, Videbimus, et, scientibus te, negari non potest futuram ibi esse prudentiam. An videri verum bonum animae et sciri potest, ubi nulla prudentia est? D. Iam intelligo. De Musica 6.56.52. 

* Discipulus negat virtutes, cum adversis huius vitae superandis inserviant, post mortem in vita resurrectionis, adversis remotis et superatis, existere posse.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Idipsum

Idipsum et idipsum et idipsum, sanctus, santus, sanctus, dominus deus omnipotens. Augustinus, Confessiones XII.vii.7 . For the Curious In principio...   This just happened to be the beginning of the Frustula Augustiniana back in 2017. I posted it on Facebook when I still had that, people loved it, and so it began. It is, so far, the second shortest of all the frustula. For the really curious While O'Donnell's commentary on Conf.  IX.iv.11  has plenty for us to chew on about  idipsum in Augustine, he doesn't help with understanding where this odd use might have come from and whether Augustine knew that he was turning an adverbial into a name for being. Let's look at what we've got here: The very center of Augustine's thought (being)* found shaped through a Greek adverbial construction reinterpreted in order to praise the author of all our understanding and of every being. Where did it come from? Augustine used the phrase id ipsum with specifyin
Read more

Ancora imparo

...ad discendum quod opus est, nulla mihi aetas sera videri potest; quia etsi senes magis decet docere quam discere, magis tamen discere quam quid doceant ignorare.  Epistula 166.1.1 (De origine animae hominis) 
Read more

Memoria quasi venter animi

Affectiones quoque animi mei eadem memoria continet: non illo modo quo eas habet ipse animus cum patitur eas; sed alio multum diverso, sicut sese habet vis memoriae. Nam et laetatum me fuisse reminiscor non laetus, et tristitiam meam praeteritam recordor non tristis, et me aliquando timuisse recolo sine timore, et pristinae cupiditatis sine cupiditate sum memor; aliquando e contrario tristitiam meam transactam laetus reminiscor, et tristis laetitiam. Quod mirandum non est de corpore: aliud enim animus, aliud corpus. Itaque si praeteritum dolorem corporis gaudens memini, non ita mirum est. Hic vero cum animus sit etiam ipsa memoria: nam et cum mandamus aliquid ut memoriter habeatur, dicimus, Vide ut illud in animo habeas; et cum obliviscimur, dicimus, Non fuit in animo; et, Elapsum est animo; ipsam memoriam vocantes animum: cum ergo ita sit, quid est hoc quod cum tristitiam meam praeteritam laetus memini, animus habet laetitiam, et memoria tristitiam; laetusque est animus ex eo quod in
Read more